வறுமை மதிப்பீடுகள்

உலக வங்கி 456 மில்லியன் இந்தியர்கள் (மொத்த இந்திய மக்கட் தொகையில் 42% பேர்) தற்போது உலக வறுமைக் கோடான ஒரு நாளைக்கு $1.25 (வாங்கும் திறன் சமநிலை) கீழே வாழ்கின்றனர் என்று மதிப்பிடுகிறது. இது இந்தியாவில் மூன்றில் ஒரு பங்கு உலக ஏழைகள் வாழ்கின்றனர் என்பதன் பொருளாகும். இருப்பினும், இது கணிசமான வறுமை 1981 இன் 60 விழுக்காட்டிலிருந்து 42 விழுக்காடாக 2005 ஆம் ஆண்டு குறைந்ததை பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகிறது, இருப்பினும் ரூபாய் மதிப்பு அதிலிருந்து குறைந்து வந்தது, அதேப்போல அதிகாரபூர்வமான 538/356 பிரதி மாத தரமானது அதே அளவில் நிலைப் பெற்றிருந்தது.^[6][7] வருமான சமமின்மை இந்தியாவில் (கினி குணகம்: 32.5 1999-2000 ஆண்டு)^[8] அதிகரித்து வருகிறது. வேறொரு வகையில், இந்திய திட்டக் குழு அதன் சுயமான அளவு கோலாக பயன்படுத்துகிறது, மேலும் 2004-2005 ஆண்டில் 27.5% மக்கட் தொகையினர் வறுமைக் கோட்டிற்கு கீழே வாழ்வதாக மதிப்பிட்டது, 1977-1978 ஆண்டில் 51.3% ஆகக் குறைந்தும் 1993-1994 ஆண்டில் 36% ஆகக் குறைந்தும் இருந்தது^[1]. இதற்கு ஆதாரமாக 61 ஆவது தேசிய மாதிரி ஆய்வு (NSS) இருந்தது மேலும் அதற்கு அளவு கோலாக மாத சராசரி நுகர்வுச் செலவு ரூபாய்க்கு கீழாக ரூபாய் 356.35 கிராமப் பகுதிகளுக்கும் மற்றும் ரூபாய் 538.60 நகரப் பகுதிகளுக்கும் பயன்படுத்தப்பட்டது. 75% ஏழைகள் கிராமப் பகுதிகளில் உள்ளனர், அவர்களில் பெரும்பாலோர் தினக் கூலிகள், சுய-வேலைவாய்ப்புள்ள குடும்பத்தைச் சார்ந்தவர்கள் மற்றும் நிலமற்றத் தொழிலாளர்கள்.

இருந்தாலும் இந்தியப் பொருளாதாரம் கடந்த இரு பத்தாண்டுகளில் நிலையாக வளர்ந்துள்ளது, அதன் வளர்ச்சி பல்வேறு சமூக குழுக்கள், பொருளியல் குழுக்கள், புவியியல் பகுதிகள் மற்றும் கிராம மற்றும் நகரப் பகுதிகளுடன் ஒப்பிடும்போது சமமற்று உள்ளது.^[4] 1999 மற்றும் 2008 இடையில், வருடாந்திர வளர்ச்சி விகிதங்கள்குஜராத் (8.8%), ஹரியானா (8.7%) அல்லது டெல்லி (7.4%) ஆகியவற்றிற்கானது பீகார் (5.1%), உத்திரப் பிரதேசம் (4.4%) அல்லது மத்தியப் பிரதேசம் (3.5%) ஆகியவற்றியதை விட மிக அதிகமானது.^[9] கிராமப்புற ஒரிசா (43%) மற்றும் கிராமப்புற பீகார் (41%) ஆகியவற்றின் வறுமை விகிதங்கள் உலகின் மிக உச்சமானவற்றில் உள்ளடங்கியது.^[10]

மூன்று வயதிற்குக் குறைவான (2007 ஆம் ஆண்டு 46%) இந்தியச் சிறாரிடையே ஊட்டச் சத்துக் குறைபாடு உலகின் இதர எந்த நாட்டை விடவும் அதிகளவில் உள்ளது.^[4][11]

குறிப்பிடத்தக்க பொருளாதார முன்னேற்றம் இருப்பினும், நாட்டின் 1/4 மக்கட்தொகை அரசினால்-குறிப்பிடப்பட்ட துவக்க நிலை வறுமை அளவான ஒரு நாளைக்கு ரூபாய் 12 க்கு குறைவாக ஈட்டுகின்றனர் (ஏறக்குறைய USD $0.25). 2004-2005 ஆம் ஆண்டில் 27.5%^[12] இந்தியர்கள் தேசிய வறுமைக் கோட்டிற்கும் கீழே இருந்ததாக அதிகாரபூர்வ எண்ணிக்கை மதிப்பீட்டிருக்கிறது.^[13] அரசால் நடத்தப்பெறும் அமைப்பாக்கம் செய்யப்பெறாத தொழிலகங்களின் தேசியக் குழு (NCEUS) அளித்த ஒரு 2007 ஆண்டு அறிக்கைப்படி 77% இந்தியர்கள் அல்லது 836 மில்லியன் மக்கள் ரூபாய் ஒரு நாளைக்கு 20 ற்குக் கீழான (ஏறக்குறைய USD $0.50 சாதாரணமாகவும்; $2 வாங்கும் திறன் சமநிலை) வருமானத்தைப் பெற்று வாழ்கின்றனர்.^[14]

2001 மக்கட் தொகை கணக்குப்படி, 35.5% இந்தியர்கள் வங்கிச் சேவைகளைப் பெற்றனர், 35.1% பேர் ஒரு வானொலி அல்லது சிறு வானொலிப்பெட்டி, 31.6% பேர் ஒருத் தொலைக்காட்சி, 9.1% பேர் ஒருத் தொலைபேசி, 43.7% பேர் ஒரு மிதிவண்டி, 11.7% பேர் ஒரு ஸ்கூட்டர், மோட்டார் சைக்கிள் அல்லது ஒரு மொபெட் மற்றும் 2.5% பேர் கார், ஜீப் அல்லது வேன், 34.5% பேர் இந்தச் சொத்துக்களில் எதையும் வைத்திருக்கவில்லை.^[15] இந்திய தொலைத்தொடர்புத்துறைக்கு இணங்க 2008 ஆம் ஆண்டு டிசம்பரில் தொலைபேசி அடர்த்தி 33.23% சதவீதம் இருந்தது, மேலும் 40% வருடாந்திர வளர்ச்சியைக் கொண்டிருக்கிறது.^[16]

வரலாற்றுப் போக்கு[தொகு]

கடந்த காலத்தில் இந்திய வறுமை கோட்டிற்குக் கீழான மக்கள் தொகையின் அளவு விரிவாக ஏறியிறங்கியது, ஆனால் ஒட்டுமொத்த போக்கு கீழ் நோக்கியேயிருந்தது. இருப்பினும், வருமான அடிப்படையிலான வறுமையில் தோராயமாக மூன்று காலகட்டத்திலான போக்கு இருந்தது.

1950 முதல் 1970-மத்தி வரை: வருமான அடிப்படையிலான வறுமைக் குறைவில் நுணுகிக் காணக்கூடிய போக்கில்லை. 1951 ஆம் ஆண்டில் 47% இந்தியாவின் கிராமப்புற மக்கள் தொகை வறுமைக் கோட்டிற்கு கீழேயிருந்தது. விகிதத் தொடர்பில் 1954-55 ஆண்டில் 64% ஆக உயர்ந்தது, 1960-61 இல் அது 45 சதவீதமாக குறைந்தது ஆனால் 1977-78 ஆண்டில் அது மீண்டும் 51 சதவீதமாக உயர்ந்தது.

1970-மத்தியிலிருந்து 1990 வரை : வருமான அடிப்படையிலான வறுமை குறிப்பிடத்தக்கவகையில் 1970 மத்தியிலிருந்து 1980களின் இறுதி வரை வீழ்ந்தது. வீழ்ச்சி 1977-78 மற்றும் 1986-87 க்கு இடைப்பட்ட காலத்தில் குறிப்பிடத்தகுந்ததாக, கிராமப்புற வருமான அடிப்படையிலான வறுமை 51% லிருந்து 39 சதவீதமாக குறைந்தது. அது மேலும் 34 சதவீதமாக 1989-90 இல் கீழிறங்கியது. நகர்புற வருமான அடிப்படையிலான வறுமை 1977-78 இல் 41 சதவீதமானது 1986-87 இல் 34 சதவீதமாக குறைந்தது, மேலும் அதிகமாக 1989-90 இல் 33 சதவீதமானது.

1991 ற்குப் பிறகு : இந்த பொருளாதார சீர்த்திருத்தங்களுக்குப் பிந்தையக் காலம் பின்னடைவுகள் மற்றும் முன்னேற்றம் இரண்டையும் சான்றளித்தது. கிராமப்புற வருமான அடிப்படையிலான வறுமை 1989-90 இல் 34% லிருந்து 1992 ஆம் ஆண்டு 43 சதவீதமாக அதிகரித்தது. மேலும் 1993-94 இல் 37 சதவீதமாகப் பின்னர் வீழ்ச்சியடைந்தது. நகர்புற வருமான அடிப்படையிலான வறுமை 1989-90 இல் 33.4% லிருந்து 1992 ஆம் ஆண்டு 33.7 சதவீதமாக உயர்ந்தது, மேலும் 1993-94 இல் 32 சதவீதமாக வீழ்ந்தது. தவிர, தேசிய மாதிரி ஆய்வுத் தரவுகள் 1994-95 லிருந்து 1998வரையிலானது குறைவான அல்லது வறுமை குறைப்பு ஏற்படவில்லை என்பதை காட்டியது, ஆகையால், 1999-2000 வரையிலான சான்று வறுமை, குறிப்பாக கிராமப்புற வறுமை, சீர்த்திருத்தங்களுக்குப் பின்பு அதிகரித்தது. இருப்பினும், 1999-2000 க்கான அதிகாரபூர்வ மதிப்பீடுகள் 26.1 சதவீதமாக இருந்தது, ஒரு பரபரப்பூட்டுகிற வீழ்ச்சி அதிக விவாதங்களுக்கும் அலசல்களுக்கும் வழியேற்படுத்தியது. இது இந்தாண்டிற்கான தேசிய மாதிரி ஆய்வு ஒரு புதிய ஆய்வு வழிமுறையை மேற்கொண்டதன் காரணமானது, அது உயர் மதிப்பீட்டிலான சராசரி நுகர்வையும் அத்தோடு விநியோக மதிப்பீட்டினையும் கடந்த கால தேசிய மாதிரி ஆய்வின் ஆய்வுகளில் இருந்ததை விட அதிக சமமாக இருந்ததற்கு வழியேற்படுத்தியது. சமீபகால தேசிய மாதிரி ஆய்வின் ஆய்வுகள் 2004-05 ஆண்டிற்கானது முழுமையாக 1999-2000 முந்தைய ஆய்வுகளுடன் ஒப்பிடத்தக்கது. மேலும் வறுமை, கிராமங்களில் 28.3 சதவீதமாகவும், நகர்புறங்களில் 25.7 சதவீதமாகவும் மற்றும் 27.5% ஆக நாடு முழுமைக்குமானது, ஒத்த மறு ஆய்வுக் கால நுகர்வினைப் பயன்படுத்திக் காட்டுகிறது. கலப்பு மறு ஆய்வு நுகர்வு முறையினை பயன்படுத்தியதில் ஒத்திசைவான மதிப்புக்கள் முறையே 21.8%, 21.7% மற்றும் 21.8% ஆகவிருந்தன. ஆகையால், வறுமை 1998 ற்குப் பிறகு குறைந்தது, இருப்பினும் இப்போதும் 1989-90 மற்றும் 1999-00களுக்கிடையில் குறிப்பிடத்தக்க வறுமைக் குறைப்பு ஏதேனும் இருக்கிறதா எனும் விவாதம் நடைபெற்றுவருகிறது. சமீபகால தேசிய மாதிரி ஆய்வின் ஆய்வுகள், ஆனால் முழுமையாக, 1999-2000 ஆய்வுகளோடு ஒப்பிடும் போது மதிப்பீடுகளைத் தோராயமாக கொடுக்க என வடிவமைக்கப்படுகின்றன. இவை 1993-94 லிருந்து 2004-05 வரையிலான காலகட்டத்தில் கிராமப்புற வறுமையில் ஏற்பட்ட பெரும்பாலான வீழ்ச்சி உண்மையில் 1999-2000 த்திற்குப் பிறகானது எனக் குறிப்பிடுகின்றன.

சுருக்கமாக, தேசிய மாதிரி ஆய்வினால் பதிவு செய்யப்பட்ட அதிகாரபூர்வ வறுமை விகிதங்கள்:

ஆண்டு	சுற்று	ஒத்த வறுமை விகிதம்(%)	கலப்பு(%)	ஒவ்வோர் ஆண்டின் வறுமைக் குறைப்பு(%)	கலப்புக் குறைப்பு(%)
1977-78	32	51.3
1983	38	44.5		1.3
1987-88	43	38.9		1.2
1993-94	50	36.0		0.5
1999-00	55		26.9
2004-05:	61	27.5	21.8	0.8	1.0